Προδικαστικό ερώτημα C-360/18, Cargill Deutschland
Κανονισμός (ΕΕ) 1360/2013 – Γεωργία – Κοινή οργάνωση των αγορών – Τομέας της ζάχαρης – Εισφορά επί της παραγωγής – Πρακτική αποτελεσματικότητα – Δικαίωμα επιστροφής των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών – Δυνατότητα εφαρμογής των εθνικών κανόνων που διέπουν την παραγραφή – Αρχή της αποτελεσματικότητας
Με το προδικαστικό ερώτημα C-360/18, το Finanzgericht Düsseldorf (Γερμανία) έθεσε ζητήματα σχετικά με την ερμηνεία του κανονισμού (ΕΕ) 1360/2013 του Συμβουλίου, σχετικά με τον καθορισμό των εισφορών στην παραγωγή στον τομέα της ζάχαρης για τις περιόδους εμπορίας 2001/2002, 2002/2003, 2003/2004, 2004/2005 και 2005/2006, του συντελεστή που απαιτείται για τον υπολογισμό της συμπληρωματικής εισφοράς για τις περιόδους εμπορίας 2001/2002 και 2004/2005 και των ποσών που πρέπει να καταβληθούν από τις βιομηχανίες ζάχαρης στους πωλητές ζαχαρότευτλων λόγω της διαφοράς μεταξύ του ανώτατου ποσού των εισφορών και του ποσού των εισφορών αυτών που πρέπει να εισπραχθούν για τα έτη εμπορίας 2002/2003, 2003/2004 και 2005/2006. Ειδικότερα, τέθηκε το ζήτημα εάν αν ο κανονισμός 1360/2013, ο οποίος καθορίζει μεταξύ άλλων τις εισφορές επί της παραγωγής στον τομέα της ζάχαρης για τις περιόδους εμπορίας 2001/2002 έως 2005/2006, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η επιστροφή των ποσών που έχουν καταβληθεί αχρεωστήτως από επιχειρηματίες στο πλαίσιο των εν λόγω εισφορών διέπεται από το εθνικό δίκαιο, και πιο συγκεκριμένα υπόκειται στις προθεσμίες τις οποίες προβλέπει το δίκαιο αυτό για την παραγραφή, τηρουμένων των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας.
Με απόφασή του της 19ης Δεκεμβρίου 2019 (EU:C:2019:1124) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι : «Ο κανονισμός (ΕΕ) 1360/2013 του Συμβουλίου, …, σχετικά με τον καθορισμό των εισφορών στην παραγωγή στον τομέα της ζάχαρης για τις περιόδους εμπορίας 2001/2002, 2002/2003, 2003/2004, 2004/2005 και 2005/2006, του συντελεστή που απαιτείται για τον υπολογισμό της συμπληρωματικής εισφοράς για τις περιόδους εμπορίας 2001/2002 και 2004/2005 και των ποσών που πρέπει να καταβληθούν από τις βιομηχανίες ζάχαρης στους πωλητές ζαχαρότευτλων λόγω της διαφοράς μεταξύ του ανώτατου ποσού των εισφορών και του ποσού των εισφορών αυτών που πρέπει να εισπραχθούν για τα έτη εμπορίας 2002/2003, 2003/2004 και 2005/2006, έχει την έννοια ότι:
– η επιστροφή των ποσών που έχουν καταβληθεί αχρεωστήτως από επιχειρηματίες στο πλαίσιο των ως άνω εισφορών διέπεται από το εθνικό δίκαιο, και πιο συγκεκριμένα υπόκειται στις προθεσμίες παραγραφής οι οποίες προβλέπονται από το δίκαιο αυτό, τηρουμένων των αρχών της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας·
– δεν επιτρέπει εθνικούς κανόνες οι οποίοι, όπως ερμηνεύονται από τα αρμόδια εθνικά δικαστήρια, ορίζουν ότι η προθεσμία παραγραφής που ισχύει για την υποβολή αίτησης προς επιστροφή των αχρεωστήτως καταβληθεισών εισφορών επί της παραγωγής ζάχαρης λήγει πριν από την έναρξη ισχύος του προαναφερθέντος κανονισμού, όπερ καθιστά πρακτικώς αδύνατη την άσκηση του δικαιώματος, το οποίο παρέχεται από την έννομη τάξη της Ένωσης στους επιχειρηματίες αυτούς, για επιστροφή των σχετικών εισφορών ως προς τις περιόδους εμπορίας που αφορά ο εν λόγω κανονισμός».
Το σύνολο του κειμένου της απόφασης έχει δημοσιευθεί στο δικτυακό χώρο του Δικαστηρίου στην ακόλουθη διεύθυνση : https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=221789&pageIndex=0&doclang=el&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=8143765
