ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΑΙ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ

Τοπικές ποικιλίες

Οι τοπικές ποικιλίες δημιουργήθηκαν από άγρια είδη που εξημέρωσε ο άνθρωπος σε συγκεκριμένες περιοχές. Οι ποικιλίες αυτές διαδόθηκαν σε άλλους τόπους και προσαρμόστηκαν σε νέα περιβάλλοντα με τη χρήση διαφορετικών καλλιεργητικών τεχνικών. Στην πορεία του χρόνου ο συνδυασμός αυτών και άλλων παραγόντων συντέλεσε στην δημιουργία μιας μεγάλης αγροτικής βιοποικιλότητας. Με τις αλλαγές, όμως, που σημειώθηκαν το 19ο αιώνα στην κοινωνία και την οικονομία η βιοποικιλότητα αυτή άρχισε να χάνεται και μάλιστα με ραγδαίους ρυθμούς. Παρ’ όλα αυτά σήμερα εξακολουθούν να δημιουργούνται νέες τοπικές ποικιλίες είτε με την εξέλιξη των παλαιών είτε με την εξημέρωση λαχανευόμενων και άλλων ειδών.

Οι τοπικές ποικιλίες αφορούν όλα τα γεωργικά είδη, όπως τα σιτηρά, το αμπέλι, τα οπωροφόρα αλλά και τα καλλωπιστικά.

Οι τοπικές ποικιλίες δεν παραπέμπουν μόνο στα φυτά και τα προϊόντα τους. Ενσωματώνουν επιπλέον την ιστορία και τον πολιτισμό των τοπικών κοινωνιών που τις δημιούργησαν, αλλά και τη γνώση που αυτές αποκτήσανε από την καλλιέργεια και την χρήση τους. 

Γιατί τοπικές ποικιλίες σήμερα;

Τις τελευταίες δεκαετίες η αξία των τοπικών ποικιλιών επανεκτιμάται διεπιστημονικά.

Λόγω των ποιοτικών και ποικίλων χαρακτηριστικών τους (γεύση, άρωμα) πολλές από αυτές γίνονται περιζήτητες έτσι ώστε η παραγωγή και μεταποίηση τους να συμβάλει στην ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών. Οι οίνοι από το Ξινόμαυρο Νάουσας, το λάδι από την ποικιλία Κορωνέικη, τις ελιές Χαλκιδικής, τα φασόλια Πρεσπών, η Τσακώνικη μελιτζάνα, τα μανταρίνια Χίου, η φάβα Σαντορίνης αποτελούν λίγα αλλά χαρακτηριστικά παραδείγματα για τις δυνατότητες των τοπικών ποικιλιών. Φυσικά η καλλιέργεια των τοπικών ποικιλιών έχει τα δικά της όρια, όπως την ευπάθεια των προϊόντων, την μικρή παραγωγή - σε ορισμένες περιπτώσεις-, την δυσκολία προσαρμογής τους σε εντατικά συστήματα παραγωγής. 

Οι Επιστημονικές Συναντήσεις για τις τοπικές ποικιλίες

Οι Επιστημονικές αυτές Συναντήσεις - μια πρωτοβουλία επιστημόνων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών και του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων - σκοπό τους έχουν να προβάλουν το σχετικό έργο της επιστημονικής κοινότητας σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, να παρουσιάσουν το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τις τοπικές ποικιλίες και να φέρουν σε επαφή όλους όσους συμμετέχουν τόσο στην παραγωγική διαδικασία όσο και στην διάθεση τους.