Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες όλοι πρέπει να βάλουμε τον οβολό μας, έτσι ώστε στο πλαίσιο του δυνατού να συμβάλουμε στο να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο. Δεν έχει περιθώρια σήμερα καμία κοινωνική ομάδα να πει «άσε να πληρώσουν τα βάρη οι άλλοι κι εγώ να τη γλιτώσω». Είπαμε λοιπόν να βάλει και ο αγροτικός κόσμος το κομμάτι που του αναλογεί  στο πλαίσιο όμως του εφικτού με δύο κανόνες. Χαίρομαι μάλιστα που η προσπάθεια που έκανα να εξηγήσω αυτούς τους κανόνες στο οικονομικό επιτελείο βρίσκει ανταπόκριση.
Είπα ότι το σύστημα πρέπει να γίνεται αντικειμενικά και με στοιχεία. Δηλαδή να έχουμε πραγματικά οικονομικά δεδομένα. Δηλαδή στοιχεία οικονομικά λογιστικά. Για λόγους απλούστευσης, καθώς μιλούμε για ένα μεγάλο αριθμό ατόμων που οι περισσότεροι δεν είναι εξοικειωμένοι, μορφωμένοι. Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν έχει κανένα νόημα ως προς το φορολογητέο εισόδημα να πάμε σε αυτό το εκατομμύριο των ανθρώπων, όταν οι 500.000, 600.000 από αυτούς έχουν 4,5 στρέμματα αμπέλι ή 10 στρέμματα στάρι και να του πούμε ότι κάθε μέρα θα μας δίνει στοιχεία για το πόσα ξόδεψε να το οργώσει, να το σκαλίσει κλπ. πιστεύω ότι δεν θα βγει ούτε ένα ευρώ φορολογητέας ύλης. Πρότεινα λοιπόν να υπάρχει ένα πλαφόν και πάνω από αυτό το όριο να πούμε σε αυτούς τους αγρότες, οι οποίοι είναι πραγματικά επαγγελματίες αγρότες, έχουν μεγάλα εισοδήματα, να καταβάλουν αυτό που τους αναλογεί.
Σας θυμίζω ότι μόλις το 20% των αγροτών έχουν πάνω από το 80% του αγροτικού εισοδήματος. Πρέπει το 20% να το κάνουμε 30%. Εκεί πρέπει να στοχεύσουμε αυτή τη διαδικασία, έτσι ώστε να πιάσουμε πραγματικά ένα εισόδημα.
Κι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει πρόβλημα να πει «έβγαλα κι εγώ ένα εισόδημα 10.000 ή 20.000 όπως και στα αστικά κέντρα ο έμπορος, ο βιοτέχνης, δίνει αυτός 1.000 ευρώ, να δώσω κι εγώ αυτό που μου αναλογεί και να συμβάλω».
Είναι αντικειμενικό γιατί μπαίνει ένα πλαφόν. Δεν είναι στρεμματικό το όριο. Θα είναι από την επιστροφή του ΦΠΑ, καθώς έτσι φαίνεται πολύ καθαρά ποιος έχει εισόδημα πάνω από 20.000 ευρώ. Πάνω λοιπόν από ένα όριο θα αρχίσει να λειτουργεί αυτό το σύστημα.
Και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση ακόμα και στους κανονισμούς των ενισχύσεων λέει «μην καταπιάνεστε με το μικρό»

 

Καταρχήν είπαμε ότι η γη είναι μια εισροή στην παραγωγική διαδικασία, είναι συντελεστής παραγωγής και καλά είναι να μην φορολογείται ή να μην φορολογείται με τέτοιο τρόπο. Όμως ακόμη και αν το κάνετε, προσοχή μην χρησιμοποιήσετε την αντικειμενική αξία της γης ως βάση για την φορολόγηση.
Γιατί σε αυτή την περίπτωση ένας που έχει 5 στρέμματα σιτάρι στο Κιλκίς θα φορολογηθεί πραγματικά για το σιτάρι του δηλαδή για το τι πρόσοδο του δίνει αυτό το πράγμα γιατί αυτή είναι η αγροτική του αξία, ένας όμως που έχει τα ίδια 5 στρέμματα στον Μαραθώνα ή κάπου στην Θεσσαλονίκη, δηλαδή δίπλα στο αστικό κέντρο, αυτό το χωράφι πήρε υπεραξία αστική. Αν λοιπόν πας να πεις με την αντικειμενική αξία που είναι ενσωματωμένη αυτή η υπεραξία, η υπεραξία αυτή όμως δεν οφείλεται στο στάρι που παράγει αυτό το χωράφι.
Για αυτό και είπα «φορολογείστε την πραγματική αξία της γης και όχι την υπεραξία που δεν πηγάζει από την γη και την αγροτική παραγωγή». Νομίζω ότι και τα δύο είναι σωστά και το κατάλαβαν.

 

 Χρειάζεται να κάνουμε μια στροφή στην γεωργική παραγωγική διαδικασία όχι προς το χαμηλό κόστος, αλλά προς την ποιότητα. Αυτή την στροφή προς την ποιότητα την κάνουμε και πραγματικά βλέπουμε όχι μόνο να ενισχύεται παραγωγικά, την ενισχύουμε στο μεταποιητικό της κομμάτι, το ενισχύουμε στην εξωστρέφεια και μπορώ να πω ότι πετυχαίνουμε. Γιατί βλέπουμε να αυξάνονται οι εξαγωγές μας στο ελληνικό κρασί, στην ελληνική φέτα, αυξήθηκαν στοχευμένα οι εξαγωγές μας στο ελληνικό λάδι στην Κίνα, στην Γερμανία και αλλού. Αυξήθηκαν στοχευμένα οι εξαγωγές της εξαιρετικής ποιότητας κονσέρβας ροδάκινου, στη Ρωσία.
Άρα η υπόθεση που κάνουμε ότι αν είναι να ασχοληθεί κάποιος με αυτού του είδους τη γεωργία, δεν έχει κανένα πρόβλημα να ζήσει, να αναπτυχθεί, να βοηθήσει την οικογένειά του και με τον τρόπο αυτό να συμβάλει και αυτός στο οικονομικό γίγνεσθαι του τόπου.

 

Επιπλέον κάνουμε μια κίνηση που επίσης βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση  να «παντρέψουμε» αυτή την ποιότητα του πρωτογενούς τομέα όχι μόνο με το δευτερογενή τομέα της μεταποίησης και το εργοστάσιο γιατί μια καλή ύλη ροδακίνου θα δώσει και μια καλή ύλη κονσέρβας ροδακίνου ή ένα καλό γάλα θα δώσει μια εξαιρετικής ποιότητας φέτα ή γιαούρτι. Λέω λοιπόν να πάμε και στον τριτογενή τομέα των υπηρεσιών. Ποιος είναι ο πιο σημαντικός τριτογενής τομέας; ο τουρισμός.
Καταρχήν σκεφτήκαμε να «παντρευτούμε» πρώτα με το υπουργείο Τουρισμού. Το κάναμε με το ελληνικό πρωινό αμέσως, ξεκινήσαμε με 178 ξενοδοχεία και αμέσως βλέπουμε χιλιάδες ξενοδοχεία να θέλουν να πάρουν αυτό το σήμα.
Και μάλιστα οι πέντε μεγάλες μονάδες της Χαλκιδικής που ήταν από τις πρώτες που μπήκαν μας λένε ότι έχει σημαντική ανταπόκριση στην πελατεία τους. Δηλαδή οι έρευνές τους δείχνουν ότι ο κόσμος μένει ευχαριστημένος από αυτή την προσπάθεια, χαίρεται δηλαδή που μένοντας κάποιες μέρες σε αυτό το ξενοδοχείο δοκιμάζει τα ντόπια εξαιρετικά προϊόντα, την εξαιρετική διατροφή, το λάδι, την πίτα, το μέλι...Τρελαίνονται με αυτά τα προϊόντα.
Πάντοτε το ντόπιο είναι πιο φρέσκο, πιο καλό, πιο γνωστό. Θέλουμε ο τουρίστας να δει αυτόν τον παραγωγικό δρόμο. Πώς παράγεται το λάδι, πώς συσκευάζεται; Όποιο βήμα μεταποιητικής διεργασίας κάνουμε μέχρι και τον τριτογενή τομέα προσθέτει αξία στο πρωτογενές αγαθό. Αυτή την προστιθέμενη αξία πρέπει να την καρπωθούμε εμείς. Αν εμείς το δίνουμε χύμα και ο άλλος το συσκευάζει σε ένα ωραίο μπουκαλάκι και το πουλάει με αυξημένη δύο φορές πάνω την τιμή, καρπώνεται αυτός την αξία.

 

Εάν θέλουμε αυτή την πρόοδο που κάνουμε στον αγροτικό τομέα και κάνουμε πρόοδο, το βλέπουμε με την επιστροφή των ανθρώπων προς την καλλιέργεια, το βλέπουμε και είναι πολύ ενθαρρυντικό, όχι μόνο στους νέους που είναι άνεργοι, αλλά ακόμη και σε κάποιον που στην  Αθήνα παίρνει 800-1.200 €, τον βλέπω και αυτόν που είναι με πανεπιστημιακή, με μεταπτυχιακή εκπαίδευση, με γνώση στην  πληροφορική κλπ. λέει θέλω να διοχετεύσω αυτή μου τη δραστηριότητα πίσω στην ύπαιθρο. Δεν είναι δηλαδή το παλιό επάγγελμα του αγρότη που ήταν κατακριτέο.
Τώρα λοιπόν βλέπουμε την αντίθετη πορεία. Και όχι γιατί κάποιος έχασε τη δουλειά του και θέλει να επιστρέψει στη γεωργία. Αλλά, θέλω να βοηθήσω και αυτούς τους ανθρώπους που με επιλογή τους να πουν ότι εκεί είναι η χαρά της ζωής, εκεί είναι η χαρά της δημιουργίας, εκεί είναι η ησυχία.
 
Ερωτηθείς αν θα φορολογηθούν τα πηγάδια

Δεν φορολογείται κανένας. Λέμε όμως ότι το πηγάδι είναι νερό, αυτός ο φυσικός πόρος είναι πολύ σημαντικός φυσικός πόρος και πρέπει να τον διαχειριστούμε με αειφόρο τρόπο. Δηλαδή να μην το σπαταλούμε, να μη το μολύνουμε. Εκεί λοιπόν στη διαχείριση αυτού του νερού, όχι από τη σκοπιά της φορολογίας του, αλλά από την σκοπιά της ορθολογικής χρήσης, δεν έχει αντίρρηση κανένας αγρότης. Πρέπει να του δείξουμε το δρόμο ότι μπορεί να φαίνεται το νερό δικό σου, στο τέλος όμως θα καταλήξει να είναι δικό σου βάρος, αν το σπαταλούμε.  
Δεν θέλουμε να του πάρουμε τώρα τα χρήματα, θέλουμε όμως να δείξουμε ότι υπάρχουν και άλλοι δρόμοι, μπορεί να το κάνεις με πιο οικονομικό τρόπο.
Αν θέλουμε να πάμε αειφόρα μπροστά, πρέπει τώρα να επενδύσουμε στην έρευνα, στην τεχνολογία, στη γνώση. Θα το καλλιεργήσουμε το μέλλον μας δεν θα έρθει αυτόματα.