Προδικαστικό ερώτημα C-176/18, Club de Variedades Vegetales Protegidas
Κοινοτικό δικαίωμα επί φυτικής ποικιλίας – Κανονισμός (ΕΚ) 2100/94 – Άρθρο 13, παράγραφος 2 και παράγραφος 3 – Αποτελέσματα της προστασίας – Σύστημα διαδοχικής προστασίας – Καλλιέργεια συστατικών ποικιλίας και συγκομιδή των καρπών τους – Διάκριση μεταξύ των πράξεων που τελούνται επί των συστατικών ποικιλίας και των πράξεων που τελούνται επί του συγκομισθέντος υλικού – Έννοια της χρησιμοποιήσεως συστατικών ποικιλίας άνευ αδείας – Άρθρο 95 – Προσωρινή προστασία
Με το προδικαστικό ερώτημα C-176/18, το Tribunal Supremo (Ισπανία) έθεσε ζητήματα σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 13 του κανονισμού (ΕΚ) 2100/94 του Συμβουλίου, της 27ης Ιουλίου 1994, για τα κοινοτικά δικαιώματα επί φυτικών ποικιλιών. Ειδικότερα, τέθηκε προς διευκρίνιση το ζήτημα εάν το άρθρο 13, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, και παράγραφος 3, του κανονισμού 2100/94 έχει την έννοια ότι για τη δραστηριότητα καλλιέργειας προστατευόμενης ποικιλίας και συγκομιδής των καρπών της, οι οποίοι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υλικό πολλαπλασιασμού, απαιτείται η παροχή αδείας εκ μέρους του δικαιούχου της εν λόγω φυτικής ποικιλίας εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στην παράγραφο 3 του εν λόγω άρθρου. Περαιτέρω, το εθνικό δικαστήριο υπέβαλε ερώτημα σχετικά με αν το άρθρο 13, παράγραφος 3, του ως άνω κανονισμού έχει την έννοια ότι οι καρποί φυτικής ποικιλίας που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υλικό πολλαπλασιασμού πρέπει να θεωρούνται ότι έχουν αποκτηθεί διά «χρησιμοποιήσεως συστατικών της [εν λόγω φυτικής] ποικιλίας άνευ σχετικής αδείας», κατά την ως άνω διάταξη, όταν τα εν λόγω συστατικά ποικιλίας έχουν πολλαπλασιασθεί και πωληθεί σε κάτοχο γεωργικής εκμεταλλεύσεως από φυτώριο κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ της δημοσιεύσεως της αιτήσεως για τη χορήγηση κοινοτικού δικαιώματος επί της εν λόγω φυτικής ποικιλίας και της χορηγήσεως του εν λόγω δικαιώματος.
Με απόφασή του της 19ης Δεκεμβρίου 2019 (EU:C:2019:1131) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι :
«Το άρθρο 13, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, και παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2100/94 του Συμβουλίου, … έχει την έννοια ότι, για τη δραστηριότητα καλλιέργειας προστατευόμενης ποικιλίας και συγκομιδής των καρπών της, οι οποίοι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως υλικό πολλαπλασιασμού, απαιτείται η παροχή αδείας εκ μέρους του κατόχου του κοινοτικού δικαιώματος επί φυτικής ποικιλίας όσον αφορά την εν λόγω φυτική ποικιλία εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 13, παράγραφος 3, του κανονισμού αυτού.
- Το άρθρο 13, παράγραφος 3, του κανονισμού 2100/94 έχει την έννοια ότι οι καρποί φυτικής ποικιλίας οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν ως υλικό πολλαπλασιασμού δεν μπορούν να θεωρούνται ότι έχουν αποκτηθεί διά «χρησιμοποιήσεως συστατικών της [εν λόγω φυτικής] ποικιλίας άνευ σχετικής αδείας», κατά την ως άνω διάταξη, όταν τα εν λόγω συστατικά ποικιλίας έχουν πολλαπλασιασθεί και πωληθεί σε κάτοχο γεωργικής εκμεταλλεύσεως από φυτώριο κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ της δημοσιεύσεως της αιτήσεως για τη χορήγηση κοινοτικού δικαιώματος επί φυτικής ποικιλίας όσον αφορά την εν λόγω φυτική ποικιλία και της χορηγήσεως του δικαιώματος αυτού. Όταν, μετά τη χορήγηση του δικαιώματος αυτού, τα εν λόγω συστατικά ποικιλίας πολλαπλασιάσθηκαν και πωλήθηκαν χωρίς τη συγκατάθεση του κατόχου του δικαιώματος αυτού, ο τελευταίος δύναται να προβάλει το δικαίωμα που του παρέχει το άρθρο 13, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, και παράγραφος 3, του ως άνω κανονισμού όσον αφορά τους εν λόγω καρπούς, εκτός εάν είχε εύλογες δυνατότητες να ασκήσει το δικαίωμά του επί αυτών των ιδίων συστατικών ποικιλίας».
Το σύνολο του κειμένου της απόφασης έχει δημοσιευθεί στο δικτυακό χώρο του Δικαστηρίου στην ακόλουθη διεύθυνση : https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=221803&pageIndex=0&doclang=el&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=5684862