Προδικαστικό ερώτημα C-238/20, SIA Sātiņi-S κατά Dabas aizsardzības pārvalde
Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Άρθρο 17 – Δικαίωμα ιδιοκτησίας – Οδηγία 2009/147/ΕΟΚ – Αποκατάσταση των ζημιών που προκαλούνται στην υδατοκαλλιέργεια σε περιοχή του δικτύου Natura 2000 από προστατευόμενα άγρια πτηνά – Αποζημίωση κατώτερη από τις πράγματι προκληθείσες ζημίες – Άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ – Κρατικές ενισχύσεις – Έννοια του “πλεονεκτήματος” – Προϋποθέσεις – Κανονισμός (ΕΕ) 717/2014 – Κανόνας περί ενισχύσεων ήσσονος σημασίας
Με το προδικαστικό ερώτημα C-238/20 το Augstākā tiesa (Senāts) (Λιθουανία) έθεσε ζητήματα σχετικά με την οδηγία 2009/147/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Νοεμβρίου 2009, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών. Ειδικότερα, τέθηκε το ζήτημα εάν κατ’ ορθή ερμηνεία του δικαιώματος σε δίκαιη αποζημίωση λόγω περιορισμού του δικαιώματος ιδιοκτησίας, που κατοχυρώνεται στο άρθρο 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιτρέπεται να είναι η αποζημίωση που χορηγεί ένα κράτος για τις απώλειες που προκαλούνται στην υδατοκαλλιέργεια σε περιοχή του δικτύου Natura 2000 από πτηνά προστατευόμενα βάσει της οδηγίας 2009/147/ΕΚ, σημαντικά κατώτερη των απωλειών που όντως υπέστη ο θιγόμενος. Επίσης, τέθηκε το ερώτημα κατά πόσον συνιστά η αποζημίωση που χορηγεί ένα κράτος για τις απώλειες που προκαλούνται στην υδατοκαλλιέργεια σε περιοχή του δικτύου Natura 2000 από πτηνά προστατευόμενα βάσει της οδηγίας 2009/147/ΕΚ, κρατική ενίσχυση κατά την έννοια των άρθρων 107 και 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Σε περίπτωση, δε, καταφατικής απάντησης στο δεύτερο ερώτημα, ζητήθηκε από το εθνικό δικαστήριο να διευκρινιστεί αν έχει εφαρμογή σε αποζημίωση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη το όριο των 30 000 ευρώ της ήσσονος σημασίας ενίσχυσης που προβλέπεται στο άρθρο 3, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 717/2014 της Επιτροπής, της 27ης Ιουνίου 2014, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 107 και 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις ενισχύσεις ήσσονος σημασίας στους τομείς της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας;
Με απόφασή του της 27ης Ιανουαρίου 2022 (EU:C:2022:57) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι «-Το άρθρο 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται στο ενδεχόμενο η αποζημίωση η οποία χορηγείται από κράτος μέλος για τις απώλειες που υφίσταται επιχείρηση λόγω μέτρων προστασίας τα οποία έχουν εφαρμογή σε περιοχή υπαγόμενη στο δίκτυο Natura 2000 βάσει της οδηγίας 2009/147/ΕΚ, να είναι σημαντικά κατώτερη των ζημιών που πράγματι υπέστη η οικεία επιχείρηση και
- Το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αποζημίωση χορηγούμενη από κράτος μέλος για τις ζημίες που υπέστη επιχείρηση λόγω των μέτρων προστασίας τα οποία έχουν εφαρμογή σε περιοχή υπαγόμενη στο δίκτυο Natura 2000 βάσει της οδηγίας 2009/147 παρέχει πλεονέκτημα δυνάμενο να συνιστά «κρατική ενίσχυση», κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, εφόσον πληρούνται οι λοιπές προϋποθέσεις που απαιτούνται για τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό και
- Το άρθρο 3, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 717/2014 της Επιτροπής, της 27ης Ιουνίου 2014, σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 107 και 108 ΣΛΕΕ στις ενισχύσεις ήσσονος σημασίας στους τομείς της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση κατά την οποία αποζημίωση όπως η περιγραφόμενη στο σημείο 2 του παρόντος διατακτικού πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, τυγχάνει εφαρμογής για την αποζημίωση αυτή το ανώτατο όριο των ενισχύσεων ήσσονος σημασίας, ύψους 30 000 ευρώ, το οποίο προβλέπεται στο εν λόγω άρθρο 3, παράγραφος 2».
Το σύνολο του κειμένου της απόφασης έχει δημοσιευθεί στο δικτυακό χώρο του Δικαστηρίου, στην ακόλουθη διεύθυνση: https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=252826&pageIndex=0&doclang=el&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=324902
