Προδικαστικό ερώτημα C-783/19, Comité Interprofessionnel du Vin de Champagne κατά GB
Γεωργία – Προστασία των ονομασιών προέλευσης και των γεωγραφικών ενδείξεων – Ομοιόμορφος και αποκλειστικός χαρακτήρας – Κανονισμός (ΕΕ) 1308/2013 – Άρθρο 103, παράγραφος 2, στοιχείο αʹ, ii) – Άρθρο 103, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ – Υπαινιγμός (επίκληση) – Προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) “Champagne” – Υπηρεσίες – Συγκρίσιμο των προϊόντων – Χρήση της εμπορικής ονομασίας “Champanillo”
Με προδικαστικό ερώτημα το Audiencia Provincial de Barcelona (Ισπανία) έθεσε ζητήματα απτόμενα της ερμηνείας και εφαρμογής του Κανονισμού (ΕΚ) 510/2006 του Συμβουλίου, της 20ής Μαρτίου 2006, για την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων και των ονομασιών προέλευσης των γεωργικών προϊόντων και των τροφίμων και του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των αγορών γεωργικών προϊόντων και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 922/72, (ΕΟΚ) αριθ. 234/79, (ΕΚ) αριθ. 1037/2001 και (ΕΚ) αριθ. 1234/2007 του Συμβουλίου. Ειδικότερα, τέθηκαν ζητήματα σχετικά με το πεδίο προστασίας ορισμένης ονομασίας προελεύσεως, την εξέταση της υπάρξεως κινδύνου προσβολής λόγω υπαινιγμού, τα κριτήρια με τα οποία ελέγχεται ο κίνδυνος προσβολής λόγω υπαινιγμού όταν τα ονόματα των προϊόντων ταυτίζονται πλήρως, καθώς και ως προς το εάν η προστασία είναι ειδική ανεξαρτήτως συνδρομής των κανόνων περί αθέμιτου ανταγωνισμού.
Με απόφασή του της 9ης Σεπτεμβρίου 2021 (EU:C:2021:713), το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι « Το άρθρο 103, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των αγορών γεωργικών προϊόντων και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 922/72, (ΕΟΚ) αριθ. 234/79, (ΕΚ) αριθ. 1037/2001 και (ΕΚ) αριθ. 1234/2007 του Συμβουλίου, έχει την έννοια ότι προστατεύει τις προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης (ΠΟΠ) έναντι ενεργειών που αφορούν τόσο προϊόντα όσο και υπηρεσίες.
Επίσης, δέχθηκε ότι « Το άρθρο 103, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 1308/2013 έχει την έννοια, αφενός, ότι, για να υφίσταται «υπαινιγμός», κατά τη διάταξη αυτή, δεν απαιτείται να είναι το προϊόν που καλύπτεται από την ΠΟΠ και το προϊόν ή η υπηρεσία που καλύπτεται από την επίμαχη ονομασία πανομοιότυπα ή παρόμοια και, αφετέρου, ότι «υπαινιγμός» στοιχειοθετείται όταν η χρήση μιας ονομασίας δημιουργεί στην αντίληψη του μέσου Ευρωπαίου καταναλωτή, ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος, αρκούντως άμεση και μονοσήμαντη σύνδεση μεταξύ της ονομασίας αυτής και της ΠΟΠ. Η ύπαρξη τέτοιας σύνδεσης μπορεί να προκύπτει από διάφορα στοιχεία, και ειδικότερα τη μερική ενσωμάτωση της προστατευόμενης ονομασίας, τη φωνητική και οπτική συγγένεια μεταξύ των δύο ονομασιών και την εντεύθεν ομοιότητα και, ελλείψει τέτοιων στοιχείων, από την εννοιολογική συνάφεια μεταξύ της ΠΟΠ και της επίμαχης ονομασίας ή και από την ομοιότητα μεταξύ των προϊόντων που καλύπτονται από την εν λόγω ΠΟΠ και των προϊόντων ή υπηρεσιών που καλύπτονται από την ίδια αυτή ονομασία.»
Τέλος, κατέληξε ότι « Κατ’ ορθή ερμηνεία του άρθρου 103, παράγραφος 2, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 1308/2013, ο «υπαινιγμός», κατά την έννοια της εν λόγω διάταξης, δεν προϋποθέτει τη διαπίστωση πράξης αθέμιτου ανταγωνισμού, καθόσον η διάταξη αυτή θεσπίζει ειδική και αυτοτελή προστασία, η οποία ισχύει ανεξαρτήτως των διατάξεων του εθνικού δικαίου περί αθέμιτου ανταγωνισμού.»
Το σύνολο του κειμένου της απόφασης έχει δημοσιευθεί στο δικτυακό χώρο του Δικαστηρίου στην ακόλουθη διεύθυνση https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=245745&pageIndex=0&doclang=EL&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=2780431