Προδικαστικό ερώτημα C-44/17, Scotch Whisky Association
Προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών – Κανονισμός (ΕΚ) 110/2008 – Άρθρο 16, στοιχεία αʹ έως γʹ – Παράρτημα III – Καταχωρισμένη γεωγραφική ένδειξη “Scotch Whisky” – Ουίσκι παραγόμενο στη Γερμανία και διατιθέμενο στο εμπόριο με την ονομασία “Glen Buchenbach”
Με το προδικαστικό ερώτημα C-44/17, το Landgericht Hamburg (Γερμανία) έθεσε ζητήματα σχετικά με την ερμηνεία του άρθρου 16, στοιχεία αʹ έως γʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 110/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιανουαρίου 2008, σχετικά με τον ορισμό, την περιγραφή, την παρουσίαση, την επισήμανση και την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών. Ειδικότερα, τέθηκε το ζήτημα εάν το άρθρο 16 του εν λόγω κανονισμού έχει την έννοια ότι, προς διαπίστωση της υπάρξεως «έμμεσης εμπορικής χρήσεως» ή «[υπαινιγμού]» μιας καταχωρισμένης γεωγραφικής ενδείξεως, το επίμαχο στοιχείο πρέπει να χρησιμοποιείται σε μορφή που να είναι είτε πανομοιότυπη με την εν λόγω ένδειξη είτε παρόμοια ή αν αρκεί να προκαλεί το στοιχείο αυτό στο ενδιαφερόμενο κοινό οποιονδήποτε συνειρμό σχετικό με την οικεία γεωγραφική περιοχή. Περαιτέρω, το εθνικό δικαστήριο ζήτησε να διευκρινιστεί αν για να διαπιστωθεί ότι υφίσταται «ψευδής ή παραπλανητική ένδειξη» πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο στο οποίο χρησιμοποιείται το επίμαχο στοιχείο, ιδίως όταν το στοιχείο αυτό συνοδεύεται από αναφορά της πραγματικής καταγωγής του οικείου προϊόντος.
Με απόφασή του της 7ης Ιουνίου 2018 (EU:C:2018:415) το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι :
«Το άρθρο 16, στοιχείο αʹ, του κανονισμού (ΕΚ) 110/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιανουαρίου 2008, σχετικά με τον ορισμό, την περιγραφή, την παρουσίαση, την επισήμανση και την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων των αλκοολούχων ποτών και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) 1576/89 του Συμβουλίου, έχει την έννοια ότι, για να διαπιστωθεί η ύπαρξη «έμμεσης εμπορικής χρήσεως» μιας καταχωρισμένης γεωγραφικής ενδείξεως, πρέπει το επίμαχο στοιχείο να χρησιμοποιείται σε μορφή είτε πανομοιότυπη με την εν λόγω ένδειξη είτε παρόμοια από φωνητικής ή οπτικής απόψεως. Επομένως, δεν αρκεί να είναι το στοιχείο αυτό ικανό να προκαλέσει στο ενδιαφερόμενο κοινό οποιονδήποτε συνειρμό σχετικό με την ως άνω ένδειξη ή με την οικεία γεωγραφική περιοχή.
-Το άρθρο 16, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 110/2008 έχει την έννοια ότι, για τη διαπίστωση της υπάρξεως «[υπαινιγμού]» μιας καταχωρισμένης γεωγραφικής ενδείξεως, εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει αν ο μέσος Ευρωπαίος καταναλωτής που έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος, έχοντας προ οφθαλμών την επίδικη ονομασία, ανακαλεί απευθείας στη μνήμη του, ως εικόνα αναφοράς, το εμπόρευμα το οποίο νομίμως φέρει την προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη. Στο πλαίσιο της ως άνω εκτιμήσεως, το δικαστήριο αυτό, όταν δεν υφίσταται, πρώτον, καμία φωνητική ή οπτική ομοιότητα της επίδικης ονομασίας με την προστατευόμενη γεωγραφική ένδειξη και όταν, δεύτερον, δεν περιλαμβάνεται μέρος έστω της ως άνω ενδείξεως στην ονομασία αυτή, πρέπει να λαμβάνει ενδεχομένως υπόψη την εννοιολογική συνάφεια μεταξύ της ανωτέρω ονομασίας και της ενδείξεως αυτής. Το άρθρο 16, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 110/2008 έχει την έννοια ότι, για να διαπιστωθεί η ύπαρξη «[υπαινιγμού]» μιας καταχωρισμένης γεωγραφικής ενδείξεως, δεν λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται το επίμαχο στοιχείο και, ιδίως, το γεγονός ότι αυτό συνοδεύεται από διευκρίνιση σχετικά με την πραγματική καταγωγή του οικείου προϊόντος.
-Το άρθρο 16, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 110/2008 έχει την έννοια ότι, για να εκτιμηθεί αν υφίσταται «ψευδή[ς] ή παραπλανητική ένδειξη», απαγορευόμενη από τη διάταξη αυτή, δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο στο οποίο χρησιμοποιείται το επίμαχο στοιχείο».
Το σύνολο του κειμένου της απόφασης έχει δημοσιευθεί στο δικτυακό χώρο του Δικαστηρίου στην ακόλουθη διεύθυνση : https://curia.europa.eu/juris/document/document.jsf?text=&docid=202636&pageIndex=0&doclang=el&mode=lst&dir=&occ=first&part=1&cid=8281806